لمس از طریق پوست میسر است. پوست انسان دارای گیرنده های فراوانی می باشد که در اثر برخورد با عوامل مانند: گرما، سرما، فشار و درد را تشخیص می دهد.

پوست از سه لایه اصلی تشکیل شده است:

• اپیدرمس یا لایه خارجی (External Epidermis)
• درمس یا لایه میانی (Middle Dermis)
• هیپودرمس یا لایه داخلی (Internal Hypodermis)

حجرات گیرنده حسی که در این لایه ها هستند، حس لامسه را تشکیل می دهند و سیگنال ها را از طریق اعصاب محیطی به سمت مغز منتقل می کنند.

تعداد این گیرنده های حسی در مکان های مختلف بدن متفاوت اند.

اپیدرمس لایه خارجی (External Epidermis)

لایه بالایی و یا قسمت قابل دید پوست انسان را اپیدرمس می گویند. در لاتین پیشوند (-epi) به معنای (روی) یا (پیش از) است، بنابر این اپیدرمس لایه روی درمس است که درمس؛ لایه دوم پوست می باشد. 

اپیدرمس به عنوان محافظ برای لایه های زیرین پوست بدن عمل می کند. این لایه حاوی ملانین است که از بدن در برابر اشعه های مضر خورشید مانند UV محافظت میکند و همچنین به پوست رنگ می دهد. هنگامی که زیر نور خورشید قرار می گیرد، ملانین برای افزایش خواص محافظتی آن تجمع می یابد که باعث تیره شدن پوست نیز میشود. اپیدرمس همچنین حاوی حجرات بسیار حساس به نام گیرنده های لمسی است که حس لامسه اطلاعات مختلفی در مورد محیطی که بدن در آن قرار دارد را به مغز می رساند.

درمس میانی (Middle Dermis)

درمس میانی دومین درمس لایه پوست است که در زیر اپیدرمس قرار دارد. از لحاظ ضخامت درمس از لایه اپیدرمس ضخیم تر است و عامل استحکام و خاصیت ارتجاعی پوست می باشد. مقدار زیادی انساج عصبی و عروق خونی در آن وجود دارد که به دو قسمت تقسیم شده درمس پاپیلر و درمس رتیکولر.

هیپودرمس یا لایه داخلی (Internal Hypodermis)

این لایه پوست اکثرا از انساج چربی تشکیل شده و میزان این چربی نظر به سن، جنس، تغذیه و نژاد های مختلف متفاوت است. هیپودرمس به عنوان محافظ بدن از ضربات، منحیث عایق حرارتی برای جلوگیریی؛ از دست دادن سرما و منبع ذخیره انرژی می باشد.

برای درک بهتر اهمیت حس لامسه می توانیم فعالیت ذیل را با دانش آموزان اجرا نماییم.